مرگ بر سبیل
سیاحتنامه جابجا شده است. آدرس تازه سیاحتنامه این است: http://mirza.rezai.net
سبیل هنرمندان ایرانی یکی یکی بر باد میره و بدست بی‌رحم تیغ سپرده میشه. آخریش سبیل سفید بهرام بیضایی بود که بین لب و دماغ کارگردان شهیر جاش خالی بود. پیش از این هم خیلی‌های دیگه این راه رو رفته بودن. حضرت مخملباف هنگام تواب‌سازی هم ریش داشت و هم سبیل، پس از تواب‌سازی به سیبیل بسنده کرد و وقتی خود توبه کرد، در ریویرای فرانسه سبیل رو هم به آب سپرد.
علی‌رضا افتخاری سبیل چخماخی تند و تیزش را در چهارصدمین آلبومش! بی سر و صدا دست بسر کرد و اینک بزرگ‌مرد هنر‌های نمایشی ایران مردانگیش را عریان. بیضایی اولی نبود آخری هم نیست. اما آیا کسی فلسفه ترند -بخوانید مد- سیبیل کشی و تراشی در ایران را میداند؟ ما را هم آگاه کنید. چرا کسی بعد از چهل سال سیبلویی بی سیبیل میشود. آیا بیضایی داستان اولین فیلم کوتاه خود را با گرایش مستند دوباره میسازد؟ اگر چنین است کی نوبت دولت‌ابادی و قصه عقیل میرسد.
ناگفته نماند که سبیل میرزا در بیست سالگی پرید وقتی که راه او به فرنگ کشید!