شیعیان، مرغ عزا و عروسی

هم الان، هم لان که روبروی تصوی روشن و رنگین رایانه خودم نشتم. حضرات امریکایی با توپ و تفنگ و چرخ بال آپاچی روزگاز مردم نجف رو سرخ وسیاه کردن. با علم کردن صدر قصد سرکوب اکثریت بیچاره عراق رو آغاز کردن تا باز هم خون سیاه نفت جاری بشه در لوله های عریض به حلقوم کشتی های نفت بر به مقصد اروپا و امریکا بریزه. میگن که صد و هفتاد و پنج نفر کشته شدن و ۱۲۰۰ نفر دستگیر. بی بی سی بهشون میگه پیکارگر، علوی بهشون میگه خارجی، مقتدا صدر میگه اسیر و شهید، من میگم مردم.

گویی سرنوشت همیشگی شیعان عراق اینه. مرغی که تو عزا و عروسی سرش رو با چاقوی تیز الله اکبر یا دمکراسی میبرن. عراق از ابتدای تاریخ اسلام حد فاصل ایران و اعراب بوده. عراقی که بین هویت ایرانی/عربی خودش سردرگم بوده .
حالا تکلیف ایران در این بین چیست؟ امریکایی ها با گذاشتن یکی دو تا هنگ عراقی در حمله خود به نجف تلاش میکنن که مسیله رو مسلمونی حل کنند. حمله مسلحانه به مقدس ترین شهر شیعیان و آرمگاه امام اول به احتمال فراوان واکنش قهر آمیز و خشونت بار تهران را به همراه خواهد آورد. آیا این چیزی است که امریکا میخواهد؟ طبیعتا نه. چه حتی بوش با همه حماقت خویش باید به این مسیله واقف باشد که حمایت ایران از شیعیان - ونه مقتدا صدر - در روند طولانی نفوذ و قدرت مانور ایران در عراق را افزایش میدهد. علی رغم شکر خوری های شعلان ایران منافع استرتژیک وسیاسی فراوان در عراق دارد که باید برای حفظ آنها تمام تلاش خود را بکند. داستان حمله امریکا به ایران خودکشی سیاسی برای رهبران امریکایی است و نه بوش و نه کری هنوز آنقدر به یاس نرسیدند که دست به چنین حماقتی زنند. اسراییل هم بابت بمباردمان کردن ایران باید هزینه کلانی بدهد. هزان موشک شهاب ۳ با برد ۱۳۰۰ کیلومتر کافی است که جانی جنگی شارون را به تفکر ثانوی قبل از دستور حمله وادارد.
بنا بر این سردمداران ایران باید به حمایت جنبی از شیعیان و منافع دراز مدت خویش در عراق ادامه دهند. بدون این حمایت شیعیان دچار همان سر گذشت اسف بار اوایل دهه ۹۰ خواهند شد و ما حصل خونریزی بزرگ دیگری از همسایگان و بردران شیعه ما در عراق خواهد بود. در عین حال ایران باید به تلاش های دیپلماتیک خویش با لابی ایرانی در بغداد ادامه دهد تا بدینوسیله بتواند صلح پایداری را در منطقه حفظ کند. زیرا اگر سلف شعلان در حاکمیت عراق شکل بگیرد ما بار دیگر جنگی خونین را یا هسایه خاوری خود تجربه خواهیم کرد.
آقایانی که امید وارند دولت علاوی آزادی و دمکراسی را برای عراق به ارمغان آورد کافی است که دقت کنند که در هیچکدام از نزدیک به صد کشوری که به الطاف ایالات متحده مزین شد آزادی و دمکراسی حاکم نشده.
غمگین این است که هزینه این تجربه خونیین یانکی ها را شیعیان عراقی باید بپردازند.