آخ دلم تنگه واسه خونه، خونم وسط شهر تهرونه، توی این غربت غم فراونه، آخ دلم تنگه واسه خونه!
ویگن به جاودانگی پیوست. خواننده مهتاب و گل سرخ هم رفت. در غربت رفت وآرزوی بازدیدن میهن را به گور برد. او که در خانواده ای فقیر در همدان حوالی ۷۴ سال پیش چشم به جهان گشود.امروز در جایی در کالیفورنیا چشم بر جهان بست.

او خوانندگی را از تشکیلات رادیوایران آغاز کرد وبا ترانه «مهتاب» شهره خاص و عام شد. هیبت برازنده او که ثمره سالها ورزش بود با گیتارش در سالهای ۳۰ و۴۰ در رستوران« باغ شمیران» و« کلبه» کنجکاوی و رشک بر میانگیخت. او با بیش از ۷۰۰ ترانه شاید پرکارترین خواننده ایرانی بود. تاثیر ویگن از موسیقی امریکایی و شیوه پوشاک او درآن سالها او را به الویس ایران شهره کرد. اما او با فروتنی و صمیمیتش به این نام برازنده نبود. مردم اما، که موسیقی وی را می پسندیدند اما توانایی تشخیص نوعش را نداشتند به اشتباه وی را سلطان جاز نامیدند. نامی که شناسه وی شد. او در درازای ۵۰ سال خوانندگی سبک های مختلفی را تجربه کرد. بنای بسیاری از دگرگونی ها را در موسیقی ایرانی گذاشت و بسیاری از ترانه های فرنگی از روسی و آمریکایی کرفته تا مکزیکی و و بریتانیایی را به فارسی کپی کرد.
وی که در سالهای اخیر دچار سرطان مثانه بود، علی رغم چند عمل جراحی موفق، نهایتاً از این بیماری درگذشت.
نامش ویادش جاویدان و روانش شاد