چگونه یک بمب را دوست بداریم

من با آدمخواری و بمب باز ی میونه‌ای ندارم. معمولا هم از دیدن تصویر تفنگ‌ها و بمب های پیشرفته لذتی نمی‌برم. اما راست و حسینی وقتی که این تصویر رو دیدم قند تو دلم آب شد. شهاب ۳. با برد برابر ۱۳۰۰ تا ۱۵۰۰ کیلومتر وحمل ۷۰۰ تا ۱۰۰ کیلوگرم مواد منفجره، نسل دوم موشک‌های بالستیک ایران. داداش کوچیکه شهاب ۴ و پیش نمایش شهاب ۶ که براش بردی برابر ۵۵۰۰ کیلومتر در نظر گرفته شده.



بسیاری از صلح دوستان هم‌میهن احتمالا به این حرفها با تردید گوش میکنند. برای آنان شاید نظریه صلح با اسلحه غریب بنظر میرسه. اما نباید فراموش کرد که اگر زرادخانه ایران مجهز به شهاب ۳ نبود و اگر شهاب ۳ قابلیت حمل کلاهک‌های سنگین را نداشت سرنوشت تجهیزات نظامی ایران بی‌شباهت به عراق نبود. و بردباری اسراییل در برابر حمله به ایران کاهش بیشتری پیدا میکرد. شهاب ۳ از طرفی پاسخی است به تهدید جاری امریکا به ایران و از طرفی دیگر تضمینی برای حفظ تمایت ارضی کشور. بسیاری ممکن است پاسخ این جمله را با تاکید بر اینکه تمایت ارضی با قدرت نظامی تامین نمیشود بدهند. در پاسخ باید گفت: دوستان از خواب برخیزید. تمایت ارضی رابطه مستقیم با قدرت نظامی دارد. فاصله دنیای خیالی شما با شرایط واقعی جهان فراوان است و بهای این خیالبافی را نباید ایران بپردازد. ایران نیاز دارد که تبدیل به قدرت بزرگ منطقه خاورمیانه شود تا بتواند منافع خود و تمامیت ارضی خود را حفظ کند. یک قدرت بزرگ در خاورمیانه، یک قدرت نظامی بزرگ است نه چیزی دیگر. با آشوبی که امریکا و متحدانش برای سلطه بر نفت در منطقه برانگیختند نمی توان باابزار فرهنگی و اقتصادی به مبارزه رفت. چاره شهاب ۳ و ۶ است. منصفانه اگر به قضیه بنگرید باید یک دست‌مریزاد به متخصصان، جاسوسان و سردمداران ایرانی گفت. همسایه‌های شرقی و شمالی عزیز و کشور برادر کره را هم دعاکنید. زیرا شهاب ۳ برای ایران حداقل بگونه‌ای موقت استقلال و صلح خریده است. و میلیونها ایرانی را از بلای یانکی ها بسلامت داشته.