ماهنامه دنيای كامپيوتر و ارتباطات در سالگرد تولد پديده وبلاگ در ايران، نخستين دوره انتخاب بهترين وبلاگ‌های فارسی را برگزار می‌کند.
گويی تمايل ما برای قهرمان سازی پايانی نداره. هياهوی بهترين تارنگار هم يکی ديگر ازجلوه های اين نياز در جامعه بيمار ماست. گويی بدون داشتن بهترينها زندگی برای ما پوچ و بی معنا ست. حال چگونگی اين انتخاب هم جالب است. چه کسی يا کسانی؟ چگونه؟ معيارهای سنجيدن خاطرات شخصی يا يادداشتهای روزانه آدمها چيست؟ آيااساساً چنين معيارهايي تعلق به جوامع مدرن و فردگرا دارد؟ آيا جامعه مدرن ايران توانايی پويايی و بالستن بدون نياز به قهرمان هايش را دارد؟ اگر پاسخ به اين پرسش آری باشد انتخاب بهترين تارنگار کاری احمقانه است. در صورتی که پاسخ نه باشد ديگر حساب ما با کرام الکاتبين است.