اينروزها از نسل سوم حرف ميرنند. نسلی که آیرانی جز جمهوری اسلامی نديده. از همه بحران هويت ايشان و اينکه چرا ايشان تاوان کاری را ميپردازند که حاصل خواست ديگران. گويی که تاريخ برگهای کتابی است که ميتوان از نو خواند. گذشته از تلقی آنان از تاريخ پرسش اينست که چرا هيچکس از تسل مجهول اول که بهايی بمراتب گزافتر برای انقلاب ايران - بدون توجه به درستی يا نادرستی آن - پرداختند حرفی نمی زند؟ سردرگمی ، زندان، جنگ، مهاجرت، بحران هويت، درد نان وهزار بيچاره گی ديگر. ولی شناسان آیا از ولايت وب هم نقش بستند؟