همکاری روزنامه نگار در زمان استراحتی سراغم آمد وبه طعنه پرسيد: «خب ايران هم که داره دارای بمب هستهای ميشه. نظر تو چيه؟» من هم با راستی تمام وبدون تعارف های ديپلماتيک گفتم: از صميم قلب خوشحالم. اما حرف بر سر انرزی هسته ای است نه بمب هسته ای. با تمسخر نگاهی کرد وگفت: «همه ميدونند که ايران دنبال چيه!» من هم اضافه کردم: باز هم از از صميم قلب خوشحالم. تعجب کرد. برسيد: «چرا؟» گفتم که نيروی هسته ای بليت ايران برای استقلال وتماميت ارضی ماست در خاورميانهای که ميزبان ۱۵۰۰۰۰ سرباز تا دندان مسلح امريکايی است. و اسرايئلی که آشکارا و مکرراٌ تهديد به حمله به ايران کرده. خنديد.
شما چی فکر ميکنيد؟