صدام حسين عبدالمجيد التكريتی ۱۹۳۷-۲۰۰۶

سیاحتنامه جابجا شده است. آدرس تازه سیاحتنامه این است:
http://mirza.rezai.net

ساعت چهار و پانزده دقیقه صبح رادیو پنج سوید برنامه‌ معمول رو قطع کرد و برنامه ویژه اخبار رو به مدت ۲ دقیقه پخش کرد: صدام حسین در بغداد به طناب دار سپرده شد. صدام مردی که زندگی هزاران ایرانی و عراقی را گرفت، زندگی خود و خانواده‌اش را بر سر جاه‌طلبی خود باخت. با قرآنی در دستش و شاید فریاد مرگ بر خایینین و مرگ بر اشغالگران. چونان که به هنگام خواندن حکم مرگش.

مرگ صدام پایان کوره‌راهی است که بریتانیا بر سر راه عراق گذاشت. مرگ صدام، مرگ دشمن دیرینه ایران و آغاز حاکمیت اکثریت شیعی در عراق است. میتوان پنداشت. فراموش اما نباید کرد که پایان ماجرای صدام را نیز اشغالگران نقش زدند. با اعدام صدام در جهان عرب با تردید و بعضا نفرت برخورد میشود. ایران مرگ صدام را دوگانه میبینند، چه از سویی همه مادران سوگوار خاک سوخته ایران از اعدام صدام جنایتکار خشنودند و از دیگر سو عراق در پنجه جنایتکارانی چون رامزفلد به ویرانی و جنگ داخلی سوی داده شد. جنایتکارنی که اسیر دام عدالت نخواهند شد. دستان ایشان نیز به خون جوانان و دلیران ایران و عراق آغشته است.

به امید عراقی آزاد از اشغالگران و آدمخوران. هم برای برای عراقیان و هم برای ایرانیان. چه عراق تکه‌پاره و ناامن برای ایران امنیت ارمغان نمی‌آورد. بازی سرنوشت تلخ است و غریب. خمینی گفت: «صدام باید برود.» بوش صدام را برد.