پديده خودسوزی هواداران مجاهدين خلق پس از دستگيری مريم رجوی و برخی ديگر از اعضای اين سازمان بار ديگر نمايشگر شيوه های خشونت بار و ديکتاتور مآبانه مجاهدين خلق در برخورد با سختی هاست. روشی که تقريبا تمامی گروههای چپ گرا گذشته از جغرافيا اعمال کرده اند. با توجه به عدم کارآيی اين شيوه که به تجربه مکرر به ايشان ثابت شده علت تکرار اين روش چيست؟
آیا بايد برای بازداشت مريم رجوی بهايی چنين سنگين پرداخت. آیا اين ۵ خودسوزی که به شکلی شبيه به هم اعمال شده نوعی رهنمد سازمانی به اعضا و هواداران اين سازمان است؟ آیا جان وسلامتی انسانها در چسم رهبران قدرت پسند مجاهدين خلق چنين بی ارزش است؟ آیا مبارزه ای که پيشروی آن نيازمند به نمايش چنين فجايع قرون وسطايی است ارزشمند است؟

پاسخ اين پرسشها بر گرده مسعود رجوی و ديگر رهبران مجاهدين خلق است. ايشان تاکنون در يک اعلاميه از خشم مردم وهواداران گفته اند. و دريغ که حتی در نوشته هايشان نيز جايی برای سلامت و جان انسانها وجود ندارد. به بخشهايی از اين اطلاعيه توجه کنيد:

«در ساعت ۱۶ امروز، حشمت زندی، ۳۸ ساله، در مقابل سفارت فرانسه در لندن خود را به آتش کشيد. وی که در اعتراض به يورش غيرقانونی و غيراخلاقی به مقر مقاومت ايران در فرانسه و دستگيری ۱۶۵ نفر از پناهجويان و حاميان مقاومت در پاريس، به جمع ايرانيان در اعتصاب غذا در مقابل سفارت فرانسه در لندن پيوسته بود، با شنيدن اتهامات مضحک و غير واقعی «ارتباط جنايی با هدف آماده سازی اقدامات تروريستی و تأمين مالی يک فعاليت تروريستی» به خشم آمده و در اعتراض خود را به آتش کشيد.
ايرانيان حاضر در صحنه که از اين صحنه به خشم آمده بودند، به دور حشمت جمع شدند و فريادهای «پليس فرانسه خجالت بکش خجالت بکش»، «معامله زد و بند محکوم است محکوم است»، «پناهندگان سياسی را در فرانسه آزاد کنيد»، پليس فرانسه را عامل اين جنايت هولناک ميدانستد.»

ارادت بفرماييد که ايرانيان خشمگين تلاشی برای خاموش کردن آتش و نجات جان انسانی در آتش نکرده بلکه به کار انقلابی شعار دادن مشغول بودند.