یه آقا یا خانومی که احتمالا خیلی اهل دمکراسی هم هست، هی چپ وراست روی نظر خواهی های ما شعار مینویسه. آخه برادر یا خواهر بقول مولانا بابا «خر ملک من است» اگه این حقیر اهل شعار نوشتن بودم که خودم مینوشتم واحتیاج به ترکیب بد شعار نویسی شما نداشتم. اینکه من بخوام رای بدم یا نه بر حسب دمکراسی آبکی شما هم، به من مربوطه نه اینکه شما برای ما نکلیف تعیین کنید. خلاصه داداش یا آبجی شرط برنده شدن تو بازی در بازی شرکت کردنه. پای شریف رو هم از تو کفش بیرون کن تا من مجبور نشم در و دیوار تار نگارمث دیوار خرابه های نازی آباد بنویسم: لعنت بر پدر مادر کسی که اینجا...